හැටදහසක් පාවාදී හයදහසකගෙන් සමාව ගැනීම

අසූඅට අසූනවය කාලයේ ජවිපෙන් සිදුවූයේ යැයි කියන මිනිස් ඝාතන හයදහසක් පිළිබදව ජවිපෙ නව නායකයා බීබීසීය හමුවේ සමාව ගෙන තිබේ. එංගලන්තයේදී සීතලට කන චුවින්ගම් විසවී ඔළුව නරක් වූවේද නැතහොත් මිනීමැරීම සහ සමාව ගැනීම යන වචනවල තේරුම් අමතකවීමෙන්ද යන්න නිශ්චිතවම පැහැදිලි නැත. කෙසේ වෙතත් ඔහු සිදුකර ඇත්තේ හයදහසක් ඝාතන ගැන සමාව ගැනීමකට වඩා දහඅටදහසක් දෙනා පාවාදීමත් දහඅටදහසක් දෙනා යළි ඝාතනය කිරීමත් බව නම් පැහැදිලිය. මන්ද යත් පක්ෂය විසින් (වඩාත් නිවැරදිව එදා පැහැදිලිකළ ආකාරයට කියතොත් පක්ෂයේ මූලිකත්වයෙන් පිහිටුවන ලද දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය විසින්) ලබාදුන් නියෝග ක්‍රියාත්මක කිරීම සදහා බොහෝවිට එදා සහභාගී වූයේ තුන්දෙනෙකුන්ගෙන් යුත් කණ්ඩායම් වන බැවිනි.

එදා ඒ තුන්දෙනාගේ කණ්ඩායමට පැවරුනේ මිනීමැරීමක් නොවේ. අළුගෝසුවාගේ කාර්යයයි. එය සමාජ ශෝධක කාර්යයක් බවත් සමාජ පිලිලයක් ඉවත් කිරීමක් බවත් පාවා දෙන්නෙකුගෙන් ප්‍රගතිශීලී ව්‍යාපාරය ගලවා ගැනීමක් බවත් අවධාරණය කෙරිනි. තීන්දුව ගෙන තිබුණේ වෙනම විනිශ්චයාධිකාරයකිනි. (අළුගෝසුවාට සමාව ගත හැකි වුවත් නඩු කාරයාට සමාව ගත හැකිදැයි සමාව ගැනීමට පෙර සිතා බැලිය යුතුව තිබූ බව මගේ අදහසයි.) තමා යෙදෙන්නේ සද්කාර්යයක යැයි ඔළු සෝදාගෙන ඉතා අසීරුවෙන් හිත හදාගෙන නමුත් ව්‍යාපාරයේ නියෝගය ක්‍රියාත්මක කළ කීදෙනෙක් තම ජීවිත වලින් පමණක් නොව තම පරම්පරාවේම ජීවිතවලින් වන්දි ගෙවුවේදැයි අනුර සහෝදරයා දන්නේ ද? ඒ කණ්ඩායම්වල සිටි කී දෙනෙක් අදත් මානසික රෝගීන් බවට පත්ව සිටීදැයි නව නායක සහෝදරයා දන්නේද? දරුණුම කාලයේදී පක්ෂය අතහැර වනගතව සිටියේත් සමාව අරගෙනදැයි සැකයක් ද මේවා අසන විට නිරායාසයෙන්ම ඇතිවේ. විශ්ව විද්‍යාල එකකින් තවත් එකකට මාරුවෙමින් පක්ෂය වෙනුවෙන් නාමයෝජනා ලැයිස්තුවට නම්දුන් සහෝදරවරුන්ගේ ශිෂ්‍ය භාවය අහෝසි කළ යුතුයැයි ප්‍රතිගාමීන් හා එක්ව පාලනාධිකාරියට නිර්දේශ කලේ ඔය කියන සමාව ඒ කාලයේ ම ලැබී තිබුණු නිසාද?

නව නායක සහෝදරයා මේ බරපතල ප්‍රකාශය කලේ ජවිපෙ මධ්‍යම කාරක සභාවේත් දේශපාලන මන්ඩලයේත් සහ බොල්ෂෙවික් කමිටුවේත් එකගතාවයෙන්දැයි මම නොදනිමි. ඒ බව අදාල සංවිධානවල සහෝදරවරුන් දන්නවා ඇත. යම් හෙයකින් එලෙස එකග වුයේ නම් ඊට අදාල සමස්ත සංවාදයම ද අඩු තරමින් පක්ෂයේ සාමාජිකත්වයට හෝ ඉදිරිපත් කළ යුතුබවට මම යෝජනා කරමි. නමුත් පසුගියදා අපේ හිටපු නායක සෝමවංශ සහෝදරයා කියා තිබුණේ “අනුර සහෝදරයා කළේ සමාව ගැනීමක් නොවන බවයි”. ඒ අනුව පැහැදිලි වනුයේ මෙය පක්ෂයේ කතාකර සංවාදකර ගන්නා ලද තීරණයක් නොවන බව නොවේද? ජවිපෙ දැන් වැටී ඇත්තේ මේ තත්වයට ද?

නව නායක සහෝදරයාගෙන් ඇසිය යුතු ප්‍රශන කීපයක් තිබේ. අසූ අට අසූ නවය කාලයේ මියගිය සමස්ත ගණන හැට දහසක් බව කියනු ලැබේ. අනුර සහෝදරයා හයදහසක වගකීම ගත්තේ ඉතිරි පනස් හතරදහසේ වගකීම අදාල පාර්ශ්ව විසින් ගත් පසුවද? නැතහොත් ඔබගේ ප්‍රාණසම මිතුරා වන රවිකරුණා විසින් ඒ වගකීම භාරගන්නා බවට පොරොන්දුවක්වත් ලබා දුන්නේද? 

තවත් ප්‍රශ්නයක් ඇත. පසුගියදා ප්‍රජාතන්තවාදය වෙනුවෙන් රෝස වසන්තයේදී පොලු මුගුරු ගෙන වීදි බසින්නට ආරාධනා කලේ තව වසර කීයකින් ඒවාට සමාව ගැනීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් ද? ලිබියාවේදී ගඩාපිට එරෙහිව වීදි බැස්සාවූ “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ඉල්ලූ ජනතාව“ මේ වනවිට සමාවගෙන අවසන් ද?

ජාතික විමුක්ති අරගලය යට දමා පන්ති අරගලය උඩට ගමුයයි පක්ෂය යෝජනා කළවිට ඊට එකගවූ කේඩරය සමග පන්ති සටන කරන්නේ පාසල් පන්තියකට වී පෑන් පැන්සල් පැස්ටල් හා කවකටුපෙට්ටි උපයෝගීකරගිනිමින්ද? සටන විසින් ඉල්ලා සිටින ආයුධය අප විසින් අතට ගතයුතුයැයි අභ්‍යන්තර කමිටුවලදී අවධාරණය කරන්නට මේ සමාව ගැනීම තවදුරටත් ඉඩකඩ සලසයිද?

අනූහතරේදී යළි සමාජගතවූ පසු අප මුහුණදුන් ප්‍රධාන ප්‍රශ්නය වූයේ මේ ඝාතනයන්ය. එදා ඒවාට පිළිතුරු දෙන්නට ‘අතපය බැඳ ළිඳට දැමීමේ’ උදාහරණය භාවිතා කරද්දී ඔබ පක්ෂයේවත් සිටිබවක් අපට මතක නැත. එහෙව් ඔබට එදා අප මුහුනදුන් අසීරුතා නොතේරීම පුදුමයක් නොවේ. පුදුමය වන්නේ එජාපයත් දෙමළ ජාතික සංධානයත් සමග හොර මගුලේ යන ඔබ වැනි එන්ජීඕ ඔත්තුකරුවෙකු ජවිපෙ නායකයා කරනතුරු පක්ෂයේ ඉතිහාසය දන්නා අනෙක් සහෝදරවරුන් කළේ කුමක්ද යන්නයි.

- පොතුහැර අබේනායක